మహాభారతంలోని సర్పయాగము, రాక్షసమేధము, ఖాండవ దహనము, శత్రువులను మూక ఉమ్మడిగా హతమార్చిన సంఘటనలుగా గుర్తించవచ్చునని ఈ పరిశీలన చెబుతున్నది. పురోహిత వ్యవస్థ , పురుషస్వామ్యము రాజకీయ హత్యలు, నియోగ పద్ధతులు కింది వర్గాలను స్త్రీలనూ అణచిపెట్టి ఉంటె ధర్మసూక్ష్మాలుగా రూపొందటాన్ని ఇక్కడ గమనించవచ్చు.

                               పురాణాలలోని కథలను పరమ సత్యాలుగా పవిత్ర విషయాలుగా నమ్మేవారు. వాటిలోని అంతరార్ధాలను గ్రహించవల్సిన అవసరం - ఈనాడు - ఎక్కువగా కనిపిస్తున్నది. అరుంధతిని వసిష్ఠుడిని ఆదర్శదంపతులుగా చూసే సమాజం ఈనాడు వర్ణాంతర వివాహాలను ఎందుకు అంగీకరించలేకపోతున్నది? గుణకర్మల వల్లనే వర్ణం నిర్ణయమవుతుందన్న గీత బోధనను ఎందుకు మన్నించలేకపోతున్నది? జ్ఞాన సమాజం కులాల సమాజంగా ఎందుకు మారింది? అని ప్రశ్ననించుకుని పురోగమించవలసిన తరుణంలో ఈ గ్రంథంలోని పరిశీలన కొంతైనా పాఠకులను ఆలోచింపచేస్తుంది.

                                      పూర్వ సంస్కృతిని అర్ధం చేసుకోవటంలో ఇదొక కోణం.